۴ اسفند ۱۳۸۸

کوی بهشت

یکی از دلهره آورترین فیلم هایی که دیده ام همین فیلم کوی دانشگاه است .چون می دانم هیچ بت منی وجود ندارد که به داد این بچه های مظلوم برسد . فیلم را با سرعت خیلی خیلی پایین می بینم بدون صدا در اندازه ی 15در 17 سانتیمتر ومدام برای آنکه احساساتی نشوم و اشکم در نیاید روی بر می گردانم از آنچه می بینم و باز هم قلبم و روحم به تلاطم می افتد .
مدام می گویم : خدا تو کجایی؟ چرا ظالم همچنان ظلم می کند و تو همچنان سکوت .پس کی فرصتی که به آنها داده ای تمام می شود ؟

۱ نظر:

مسافر (سگ تو روح نوشت) گفت...

خب، نبین بابا جان. مثل خیلیای دیگه که ندیدن

نوروزی دیگر

پول خوشبختی نمی می آورد

 غمگین نباشید و تلاش کنید به ادامه زندگی به خوشبین ترین حالت ممکن. زیرا برای غصه  خوردن در هر موقعیتی که فکرش را کنید سوژه مناسب پیدا می شود...